Sportowe Kalendarium Urodzinowe – 12 kwietnia
5 min read
Sportowe Kalendarium Urodzinowe: Sprawdź, jakie osoby związane ze sportem obchodzą urodziny 12 kwietnia.
Bartosz Zmarzlik, żużlowiec (26l.)
Od samego początku jego kariery wielu ekspertów widziało w nim wielki talent. Zmarzlik szybko udowodnił, że się nie mylili. Dwa razy z rzędu zdobył indywidualne mistrzostwo świata (2019,2020). W polskiej lidze wielokrotnie jest liderem Stali Gorzów i zawsze mocnym punktem żużlowej reprezentacji Polski.
W latach 2016-2018 był najlepszym zawodnikiem PGE Ekstraligi. W Indywidualnych Mistrzostwach Polski zdobył dotąd trzy srebrne medale. Zwyciężył w 10 turniejach Grand Prix i 24 razy stał na podium.
Najważniejsze sukcesy:
Tabela z Wikipedii:
Ryszard Bosek, siatkarz (71l.)
Jeden z najlepszych siatkarzy w historii polskiej siatkówki. Grał na pozycji przyjmującego. W reprezentacji Polski rozegrał 359 spotkań (1969-1986). W czasie największych sukcesów był uznawany za najlepszego przyjmującego na świecie. Zdobył z reprezentacją mistrzostwo świata w 1974 roku i dwa lata później dołożył do tego złoto olimpijskie. Ma także na swoim koncie trzy srebrne medale mistrzostw Europy (1975,1977,1979).
Po zakończeniu kariery pełnił funkcję trenera. Pracował m.in. jako selekcjoner kadry (2000-2001) oraz jako szkoleniowiec Jastrzębskiego Węgla (2006-2007).
Marcello Lippi, trener piłkarski (73l.)
W latach 70-tych występował na boisku jako piłkarz, ale nie ukrywajmy, że prawdziwą sławę zyskał jako trener. W 2006 roku dokonał niemożliwego i po aferze Calciopoli doprowadził reprezentację Włoch do złota mistrzostw świata. Włosi na tym turnieju nie zaznali goryczy porażki.
Wielkie sukcesy odnosił też jako trener klubowy. Juventus pod jego wodzą był prawdziwą potęgą. W 1996 roku wygrał Ligę Mistrzów i Superpuchar Europy. Lippi pięć razy poprowadził „Bianconerich” do mistrzostwa Włoch. Łącznie Juventus zagrał 4 finały Ligi Mistrzów pod wodzą charyzmatycznego trenera.
Lippi próbował swoich sił jako trener także w Chinach. Z sukcesami prowadził Guangzhou Evergrande. W 2016 roku został selekcjonerem reprezentacji Chin. Natomiast cztery lata później zakończył karierę trenerską.
Matteo Berrettini, tenisista (25l.)
Włoski zawodnik. W cyklu ATP Tour zwyciężył w trzech singlowych turniejach i dwóch deblowych. Ponadto przegrał jeden finał w grze pojedynczej i jeden w grze podwójnej. Najlepszym wynikiem Berrettiniego w Wielkim Szlemie jest półfinał US Open 2019, po wygranych m.in. z Rublowem i Monfilsem. Jako pierwszy Włoch awansował do wielkoszlemowego półfinału od roku 1977. Za wyniki w 2019 otrzymał nagrodę ATP za największy postęp w sezonie (ATP Most Improved Player of the Year).W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 8. miejscu (4 listopada 2019).
Jan Bednarek, piłkarz (25l.)
Występuje na pozycji obrońcy. Drzwi do międzynarodowej kariery otworzyły mu dobre występy w Lechu Poznań. W stolicy Wielkopolski grał w latach 2013-2017. Następnie przeniósł się do angielskiego Southampton. Regularnie gra tam w podstawowym składzie.
W czołowej jedenastce widzą go także selekcjonerzy reprezentacji Polski. Bednarek z upływem lat jest coraz wyżej w hierarchii polskich obrońców. Dotychczas w kadrze rozegrał 29 spotkań i strzelił jednego gola. Miało to miejsce podczas mistrzostw świata w 2018 roku, w meczu przeciwko Japonii.
Krzysztof Oliwa, hokeista (48l.)
Niezwykle kontrowersyjna postać. Drugi Polak w lidze NHL, w której w ciągu dziewięciu sezonów reprezentował barwy sześciu klubów: New Jersey Devils, Columbus Blue Jackets, Pittsburgh Penguins, New York Rangers, Boston Bruins i Calgary Flames oraz pierwszy Polak, który zdobył Puchar Stanleya (w sezonie 1999/2000 w barwach New Jersey Devils).
Grając w NHL pełnił rolę tzw. „enforcera”, zawodnika wszczynającego bójki w czasie meczów z graczami drużyn przeciwnych, pełniącego rolę quasi ochroniarza dla partnerów z drużyny. Po zakończeniu kariery zawodniczej przyznał, że w ciągu 15 lat gry stoczył ponad 400 bójek.
Tobias Angerer, biegacz narciarski (44l.)
Były zawodnik, który ma na swoim koncie znaczące sukcesy. Dwa razy wygrywał Puchar Świata (2005/2006, 2006/2007), ale przede wszystkim cztery razy zdobył medal olimpijski. Do pełni szczęścia zabrakło mu krążka z najcenniejszego kruszcu. Wygrał 11 zawodów w Pucharze Świata i 28 razy stał na podium. W 2014 roku zakończył karierę.
Najważniejsze sukcesy:
Bobby Moore, piłkarz, rocznica urodzin (80), zmarły w 1993 roku
Moore uchodzi za najlepszego stopera w historii angielskiej piłki. Zawodnikiem West Ham United został w 1956, w pierwszym składzie debiutował dwa lata później. Szybko stał się podstawowym zawodnikiem popularnych Młotów, przez ponad 10 lat był kapitanem drużyny. Z WHU w 1964 zdobył Puchar Anglii, a rok później sięgnął po Puchar Zdobywców Pucharów. Do 1974 w barwach West Ham rozegrał 544 ligowe spotkanie i strzelił 24 bramki.
W tym samym roku odszedł do lokalnego rywala, grającego w niższej lidze Fulham F.C. W 1975 dotarł z tym klubem do finału Pucharu Anglii, gdzie jednak jego nowy zespół przegrał z West Ham. W Fulham grał do 1977 (124 mecze). Karierę kończył w klubach amerykańskich: San Antonio Thunder i Seattle Sounders (1978).
W reprezentacji Anglii debiutował 20 maja 1962 w meczu z Peru w Limie. Następne spotkania rozegrał już w finałach MŚ 62 – wystąpił we wszystkich meczach Anglików. Rok później po raz pierwszy został kapitanem drużyny narodowej, łącznie honorową funkcję pełnił aż 90-krotnie. Poprowadził Anglię do jedynego tytułu w historii i 30 lipca 1966 odebrał z rąk Elżbiety II Złotą Nike.
Zmarł w 1993 roku na raka jelita grubego.
Czytaj także:
Kalendarium Urodzinowe – 11 kwietnia
Najbardziej pamiętne mecze w historii futbolu cz.1
