Sportowe Kalendarium Urodzinowe – 18 kwietnia
Sportowe Kalendarium Urodzinowe: Sprawdź, jakie osoby związane ze sportem obchodzą urodziny 18 kwietnia.
Wojciech Szczęsny, piłkarz (31l.)
Syn Macieja Szczęsnego. Odziedziczył po ojcu świetną grę na pozycji bramkarza. W swojej karierze reprezentował takie kluby jak: Arsenal, Brentford, AS Roma. Obecnie jest bramkarzem Juventusu. W reprezentacji Polski zadebiutował w 2009 roku. Był uczestnikiem mistrzostw Europy w 2012 i 2016 roku i mistrzostw świata w 2018 roku.
Za każdym razem podczas Euro miał jednak pecha. Na obu turniejach rozegrał tylko po jednym meczu. W 2012 roku dostał czerwoną kartkę w meczu z Grecją, a cztery lata później w inauguracyjnym meczu z Irlandią Północną doznał kontuzji.
Jest uznawany za jednego z najbardziej utalentowanych bramkarzy w historii. Cechuje go zwinność, dobre wspomaganie obrońców oraz wyczucie na polu przedbramkowym.
Najważniejsze sukcesy:
Arsenal
– Puchar Anglii: 2013/2014, 2014/2015
– Tarcza Wspólnoty: 2014
Juventus
-Mistrzostwo Włoch: 2017/2018, 2018/2019, 2019/2020
-Puchar Włoch: 2017/2018
-Superpuchar Włoch: 2018, 2020
Indywidualne
-Złota Rękawica Premier League: 2013/2014
-Najwięcej czystych kont w Serie A: 2016/2017 (14)
-Najlepszy bramkarz Serie A: 2019/2020
-Odkrycie roku w Plebiscycie Piłki Nożnej: 2011
-Drużyna sezonu Premier League wg użytkowników premierleague.com: 2013/2014
-Bramkarz dekady Brentford FC: 2015
Łukasz Fabiański, piłkarz (36l.)
Kolejny ze świetnych polskich bramkarzy. Wieloletni główny konkurent Wojciecha Szczęsnego na tej pozycji. Fabiański ma za sobą grę w Lechu Poznań, Legii Warszawa, Arsenalu, Swansea. Obecnie gra w West Hamie. Można powiedzieć, że jest cichym talentem. Zaczął świetnie grać po przejściu do Swansea. Głównie od wtedy jest cenionym bramkarzem.
W reprezentacji Polski zadebiutował w 2006 roku. Był w kadrze na mistrzostwa świata w tym samym roku. Świetny turniej rozegrał na Euro 2016. Wiele razy ratował Polaków przed utratą bramki, grając świetne spotkania głównie w fazie pucharowej. W 2018 roku grał na mundialu podczas spotkania z Japonią.
Sukcesy
Legia Warszawa
-Mistrzostwo Polski: 2005/2006
Arsenal F.C.
-Puchar Anglii: 2013/2014
Indywidualnie
-Najlepszy bramkarz Ekstraklasy: 2005/2006, 2006/2007
-Najlepszy bramkarz Premier League wg FourFourTwo: 2014/2015
-Złote Buty w Plebiscycie redakcji Sportu: 2006
-Zawodnik sezonu w Swansea City A.F.C. 2014/15, 2017/18
-Piłkarz roku w Plebiscycie Piłki Nożnej: 2018
-Zawodnik sezonu w West Ham United F.C. 2018/19
Matthew Andersson, siatkarz (34l.)
Amerykański zawodnik. Gra na pozycji atakującego i przyjmującego. W swojej karierze reprezentował m.in. Zenit Kazań (2012-2019). Z gigantem europejskiej siatkówki doszedł na sam szczyt. W 2014 roku zmagał się z depresją, po czym wrócił ponownie do Kazania. Później przeszedł do włoskiego klubu Leo Shoes Modena. Obecnie gra w Chinach, w zespole Fudan University Shanghai.
Do pełni szczęścia brakuje mu złotych medali z reprezentacją w najważniejszych imprezach. Ma na koncie medale Ligi Światowej oraz miejsca na podium mistrzostw świata, czy też igrzysk olimpijskich. Wielokrotnie w barwach USA wyróżniał się świetną grą.
Najważniejsze osiągnięcia
Sukcesy klubowe
Klubowe Mistrzostwa Świata:
-Złoto: 2017
-Srebro: 2015, 2016
Puchar Rosji:
-2014, 2015, 2016, 2017, 2018
Mistrzostwo Rosji:
Tytuł – 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
Liga Mistrzów:
Złoto – 2015, 2016, 2017, 2018
Srebro – 2019
Brąz – 2013
Superpuchar Rosji:
Zwycięstwo – 2012, 2015, 2016, 2017, 2018
Mistrzostwo Korei Południowej:
– 2009
Sukcesy reprezentacyjne
Mistrzostwa Świata:
Brąz- 2018
Liga Narodów:
Srebro – 2019
Brąz – 2018
Igrzyska Olimpijskie:
Brąz – 2016
Puchar Świata:
Złoto – 2015
Brąz- 2019
Liga Światowa:
Złoto – 2014
Srebro – 2012
Brąz – 2015
Mistrzostwa Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów:
Złoto – 2013, 2017
Srebro – 2011
Wyróżnienia
2012: Najlepszy siatkarz roku w Stanach Zjednoczonych
2013: Najlepszy siatkarz roku w Stanach Zjednoczonych
2014: MVP Final Six ligi Rosyjskiej
2015: MVP Pucharu Świata
2017: Najlepszy atakujący Pucharu Wielkich Mistrzów
2018: Najlepszy atakujący Ligi Narodów
2018: Najlepszy atakujący Mistrzostw Świata
2019: MVP i najlepszy atakujący Ligi Narodów
Robert Zmelik, lekkoatleta, dziesięcioboista (52l.)
Zawodnik rodem z Czech. W 1992 roku podczas igrzysk olimpijskich w Barcelonie przeżywał chwile chwały. Został złotym medalistą w dziesięcioboju. Cztery lata później w Atlancie wydawało się, że jest w bardzo dobrej formie, ale zawody zakończył na 7. miejscu. Sukcesy odnosił także na zawodach w hali w siedmioboju. W 1997 roku został mistrzem świata.
Trine Hattestad, lekkoatletka, oszczepniczka (55l.)
Zawodniczka wkroczyła do światowej czołówki na początku lat 90. W 1993 odniosła swój pierwszy znaczący sukces, zdobywając tytuł mistrzyni świata. Do tego dodała roku później tytuł mistrzyni starego kontynentu Na igrzyskach w Atlancie w 1996 roku zdobyła brązowy medal. Rok później odzyskała tytuł mistrzyni świata, by znowu utracić go podczas mistrzostw w 1999 (zajęła tam 3. miejsce). Ukoronowaniem jej kariery było zdobycie jedynego brakującego jej najważniejszego sportowego lauru – złotego medalu olimpijskiego, który wywalczyła na olimpiadzie w Sydney. Dzięki temu sukcesowi została wybrana Europejską Lekkoatletką Roku 2000.
Podczas swojej kariery oszczepniczki Trine Hattestad ustanawiała trzykrotnie rekord świata w tej konkurencji. Kilkanaście razy sięgała po złoto Mistrzostw Norwegii oraz poprawiała rekordy kraju, aż do poziomu 69.48 m, który jest aktualnym rekordem tego kraju, a zarazem piątym rezultatem w historii tej konkurencji na świecie.
Jerzy Rembas, żużlowiec (65l.)
Wybitny zawodnik, choć do sportowego szczęścia zabrakło mu dwóch rzeczy. W 1978 roku był bardzo bliski zdobycia medalu indywidualnych mistrzostw świata. Przegrał jednak bieg dodatkowy o brąz i został sklasyfikowany na 5. pozycji. Poza tym nie zdobył indywidualnego mistrzostwa Polski. Dwa razy przegrał złoto o włos (1976,1984).
Przez wiele lat był podporą Stali Gorzów, zdobywając z tym klubem 6 złotych medali drużynowych mistrzostw Polski. Wywalczył także w barwach reprezentacji Polski cztery medale drużynowych mistrzostw świata (2 srebrne i 2 brązowe). Na żużlu jeździł w latach 1971-1989.
Jochen Rindt, kierowca F1, rocznica urodzin (79), zmarły w 1970r.
Rewelacyjny zawodnik, który zginął, robiąc to co kocha. Miał bardzo udany sezon 1970, ścigając się głównie rewolucyjnym Lotus 72. Wygrał pięć z pierwszych dziewięciu wyścigów. Podczas treningu przed Grand Prix Włoch na Monzy, po awarii wałka hamulcowego jego samochód obrócił się i uderzył w barierkę.
Rindt zginął z powodu poważnych obrażeń gardła spowodowanych przez jego pas bezpieczeństwa; stwierdzono zgon w drodze do szpitala. Ponieważ jego największy rywal Jacky Ickx nie był w stanie zdobyć wystarczającej liczby punktów w pozostałych wyścigach sezonu, Rindt pośmiertnie zdobył tytuł mistrza świata.
W sumie wystartował w 62 Grand Prix, wygrywając sześć i zdobywając 13 miejsc na podium. Odniósł także sukcesy w wyścigach samochodów sportowych, wygrywając 24-godzinny wyścig Le Mans w 1965 r. w parze z Mastenem Gregorym w Ferrari 250LM.
