Sportowe Kalendarium urodzinowe – 4 kwietnia

Sportowe Kalendarium Urodzinowe: Sprawdź, jakie osoby związane ze sportem obchodzą urodziny 4 kwietnia.

4 kwietnia urodziny obchodzą:

Sami Khedira (ur. 1987) [Niemcy] – były piłkarz (na zdjęciu).

Niemiecki zawodnik pochodzenia tunezyjskiego, występujący na pozycji pomocnika. W 2021 roku zakończył karierę, a jego ostatnim klubem była Hertha Berlin. Wcześniej reprezentował takie potęgi jak Real Madryt i Juventus, a na samym początku seniorskiej kariery był zawodnikiem VfB Stuttgart (2006-2010). Przepustkę do Realu otworzył mu bardzo dobry występ na mundialu w 2010 roku. Niemcy zajęli wówczas 3. miejsce. Cztery lata później Khedira był częścią drużyny, która sięgnęła po mistrzostwo świata. W 2012 roku Khedira rozegrał bardzo dobre mecze na mistrzostwach Europy. Niemcy odpadli wówczas w półfinale po porażce z Włochami. Łącznie w kadrze rozegrał 77 spotkań i zdobył 7 goli. Z Realem wygrał Ligę Mistrzów, mistrzostwo Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Europy, klubowe mistrzostwo świata i dwukrotnie Puchar Hiszpanii. Z Juventusem sięgnął po osiem trofeów. Po trzy razy triumfował w Serie A oraz Pucharze Włoch oraz dwukrotnie w Superpucharze Włoch.

Ray Mercer (ur. 1961) [USA] – były bokser.

Boks zaczął trenować dopiero w wieku dwudziestu kilku lat, gdy wstąpił do armii amerykańskiej. W 1988 roku został mistrzem amerykańskich sił zbrojnych oraz amatorskim mistrzem kraju w wadze ciężkiej. Dzięki temu wziął udział w kwalifikacjach do kadry narodowej na Igrzyska Olimpijskie. Wygrał je, pokonując m.in. dwóch późniejszych zawodowych mistrzów świata: Michaela Bentta i Tommy’ego Morrisona. Ostatecznie w fantastycznym stylu zdobył w Seulu złoty medal w wadze ciężkiej (do 91 kg), wygrywając wszystkie cztery walki przed czasem. Przyszłość otworzyła się przed nim otworem. Tak też się stało, bo w boksie zawodowym także zaszedł daleko. 11 stycznia 1991 roku w Atlantic City został mistrzem świata, pokonując Francesco Damianiego (27-0-0), zdobywając pas organizacji WBO. Mercer wyraźnie przegrywał walkę na punkty aż do 9. rundy, gdy znokautował Włocha pojedynczym lewym podbródkowym, łamiąc mu nos. Później w obronie tytułu Mercer znokautował Morrisona. Następnie zrezygnował z tytułu na rzecz walki z Larry Holmesem, którą sensacyjnie przegrał. Jego kariera stoczyła się w dół. Ostatnią walkę bokserską stoczył w 2008 roku.

Janusz Olech (ur. 1964) [Polska] – były szermierz.

Największy sukces osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Seulu, zdobywając srebrny medal. Treningi rozpoczął w Marymoncie Warszawa, od 1985 był zawodnikiem Legii. Początkowo chciał być piłkarzem, ale ostatecznie w barwach Legii górował nad rywalami swoją szablą. Zdobywał medale mistrzostw świata w kategorii juniorów oraz seniorów. W 1987 zdobył Puchar Świata. Srebro na IO 88 wywalczył w turnieju indywidualnym. Kontrowersje przysporzyły decyzje sędziego, które bardzo utrudniły Olechowi zgarnięcie złotego medalu.

Marco Giovannetti (ur. 1962) [Włochy] – były kolarz.

Ten zawodnik specjalizował się w kolarstwie szosowym. Pierwszy sukces w karierze Marco Giovannetti osiągnął w 1984 roku, kiedy wspólnie z Marcello Bartalinim, Erosem Polim i Claudio Vandellim zdobył złoty medal w drużynowej jeździe na czas na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles. Był to jedyny medal wywalczony przez Giovannettiego na międzynarodowej imprezie tej rangi oraz jego jedyny start olimpijski. Włoch w 1990 roku był najlepszy w klasyfikacji generalnej Vuelta a Espana i trzeci w Giro d’Italia.

Henryk Górski (ur. 1938) [Polska] – były strzelec.

Legendarny zawodnik, który nie potrafił przenieść sukcesów z mistrzostw świata na igrzyska olimpijskie. Na imprezie czterolecia bowiem w 1960 i 1964 roku we wszystkich czterech zawodach zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Na mistrzostwach świata natomiast był zabójczo skuteczny. Wywalczył trzy medale. Mistrz świata w drużynie z Thun w 1974, karabin dowolny 300 m (3 x 40 strzałów, partnerzy: Eugeniusz Pędzisz, Józef Botwin, Andrzej Sieledcow). Dwukrotny brązowy medalista mistrzostw świata z Wiesbaden w 1966, karabin dowolny 300 m (3 x 40 strzałów), indywidualnie i w drużynie (partnerzy: Andrzej Trajda, Jerzy Nowicki, Janusz Kalmus).

Wasilij Żyrow (ur. 1974) [Kazachstan] – były bokser.

Mistrz olimpijski (1996) w wadze półciężkiej (81 kg). Po przejściu na zawodowstwo, w latach 1999-2003 był mistrzem świata IBF w wadze juniorciężkiej, pokonał 6 zawodników o tytuł mistrza świata. Szansę na walkę o tytuł otrzymał w 1999 roku po wygraniu wszystkich 20 swoich walk. O pas mistrzowski zawalczył 5 czerwca w Biloxi z Arthurem Williamsem (30-4-1). Żyrow zdobył pas, pokonując Amerykanina przez TKO w 7. rundzie. Tytuł dzierżył przez cztery lata, obroniwszy go 6-krotnie (wszystkich pretendentów nokautował). Pas mistrzowski utracił w fenomenalnej walce przeciwko Jamesowi Toney’owi. Jakiś czas później przeniósł się do wagi ciężkiej, by później znów wrócić do kategorii junior ciężkiej. Ostatnią walkę stoczył w 2009 roku.

Branco (ur. 1964) [Brazylia] – były piłkarz.

Grał na pozycji lewego obrońcy. Na uwagę zasługuje szczególnie jego dorobek reprezentacyjny. Z Brazyliią, w której barwach rozegrał 72 mecze, zdobył w 1994 roku mistrzostwo świata i Copa América w 1989 roku. Grał w wielu klubach wśród których są m.in. Porto oraz Genoa.

Emerson (ur. 1976) [Brazylia] – były piłkarz.

Występował na boisku na pozycji pomocnika. Grał w utytułowanych klubach. Mowa kolejno o: Gremio (1993-1997), Bayerze Leverkusen (1997-2000), AS Roma (2000-2004), Juventusie (2004-2006), Realu Madryt (2006-2007), AC Milan (2007-2009) oraz Santosie (2009). Ma na swoim koncie mistrzostwo Włoch z Romą, do tego mistrzostwo Hiszpanii z Realem. W reprezentacji Brazylii zagrał 74 spotkania, strzelając 5 goli. W 1998 roku został wicemistrzem świata, a rok później wraz z drużyną triumfował w Copa America.

Zobacz także:
Kalendarium urodzinowe – 3 kwietnia