Sportowe Kalendarium Urodzinowe – 13 stycznia

Sprawdź, które utytułowane osoby związane z polskim i światowym sportem obchodzą urodziny 13 stycznia.

13 stycznia urodziny obchodzą:
Wolfgang Loitzl (ur. 1980) [Austria] – były skoczek narciarski (na zdjęciu). Mistrz olimpijski z 2010 roku w konkursie drużynowym. Sześć razy zdobył mistrzostwo świata w drużynie i raz indywidualnie. Do tego dołożył brąz w drużynie. W 2010 roku został mistrzem świata w lotach, a sześć lat wcześniej brązowym medalistą. Zdobył te medale razem z zespołem. W sezonie 2008/2009 w kapitalnym stylu wygrał Turniej Czterech Skoczni. W tym samym sezonie zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Cztery razy wygrywał zawody Pucharu Świata i 20-krotnie stał na podium. W 2015 roku zakończył karierę.

Antoni Szymanowski (ur. 1951) [Polska] – były piłkarz. Grał na pozycji obrońcy. W 1974 roku zajął z reprezentacją Polski trzecie miejsce na mistrzostwach świata. Zdobył dwa medale olimpijskie – złoto w 1972 roku oraz srebro cztery lata później. Łącznie w kadrze rozegrał 82 spotkań i zdobył jednego gola. W trakcie kariery grał w Wiśle Kraków, Gwardii Warszawa i Club Brugge. Najbardziej kojarzony z krakowskim zespołem. Występował w nim w latach 1968-1970 oraz 1972-1978. Sięgnął z Wisłą po mistrzostwo Polski w 1978 roku. Po zakończeniu kariery próbował swoich sił jako trener. W latach 1997-2002 prowadził nawet młodzieżowe zespoły reprezentacji Polski (U-16 i U-18).

Jacek Gmoch (ur. 1939) [Polska] – były piłkarz, później trener. Grał na pozycji obrońcy. Całą karierę seniorską spędził w Legii Warszawa. W 1969 roku zdobył mistrzostwo Polski. Zagrał 29 razy w reprezentacji Polski. Jako trener prowadził polską kadrę w latach 1976-1978. Zajął z nią piąte miejsce na mistrzostwach świata 1978. Wybitne rezultaty osiągał w klubach zagranicznych. Z Panathinaikosem Ateny wygrał w 1984 roku mistrzostwo Grecji, a rok później dotarł do półfinału Pucharu Europy. Z Larissą w 1988 roku zdobył tytuł mistrzowski. Wygrywał ligę także na Cyprze jako szkoleniowiec Apoelu Nikozja (1992). W lutym 2010 wybrany w Grecji jednym z pięciu najlepszych trenerów w historii greckiej ligi piłkarskiej (plebiscyt z okazji pięćdziesięciolecia profesjonalnej ligi piłki nożnej w Grecji). W głosowaniu uznany został najlepszym trenerem lat 80. Wielokrotnie występował w Polsce w roli eksperta telewizyjnego.

Stefania Belmondo (ur. 1969) [Włochy] – była biegaczka narciarska. Wywalczyła 10 medali olimpijskich – dwa złote, trzy srebrne i pięć brązowych. Po krążki z najcenniejszego kruszcu sięgała w 1992 roku w Albertville w biegu na 30 km techniką dowolną oraz w Salt Lake City (2002) w biegu na 15 km techniką dowolną. Ma w swoim dorobku 13 medali mistrzostw świata (bilans 5-6-2). W sezonie 1998/1999 wygrała Puchar Świata. Na podium klasyfikacji generalnej stawała jeszcze 6 razy, meldując się trzykrotnie na drugim miejscu i trzykrotnie na trzeciej pozycji. W 1997 r. otrzymała medal Holmenkollen wraz z dwoma norweskimi biegaczami: Bjarte Engenem Vikiem i Bjoernem Daehlie. Po zakończeniu sezonu 2001/2002 postanowiła zakończyć karierę. W tym samym roku została odznaczona Orderem Zasługi Republiki Włoskiej.

Egan Bernal (ur. 1997) [Kolumbia] – kolarz. Zawodnik Ineos Grenadiers. W 2019 roku wygrał Tour de France. W tym samym sezonie wygrał wyścig Paryż-Nicea. Dwa lata później triumfował w Giro d’Italia. Na początku 2022 roku doznał poważnego wypadku i nie mógł startować w zawodach.

Alicja Pęczak (ur. 1970) [Polska] – była pływaczka. Niezwykle wszechstronna zawodniczka. Pływała we wszystkich stylach. Zdobyła srebro i trzy brązy na mistrzostwach Europy. W mistrzostwach świata na basenie 25-metrowym trzy razy zajmowała drugie miejsce i dwa razy stawała na najniższym stopniu podium. Na basenie tej samej długości wywalczyła 10 medali mistrzostw Europy (bilans: 5-2-3). 82 razy sięgała po mistrzostwo Polski. Jest olimpijką z Barcelony, Atlanty i Sydney. W swojej karierze nie ustrzegła się wpadki dopingowej. W 1993 roku zakazano jej startów, a kara trwała ostatecznie 18 miesięcy.

Gabrielle Daleman (ur. 1998) [Kanada] – łyżwiarka figurowa. W 2018 roku sięgnęła po mistrzostwo olimpijskie drużynowo. Rok wcześniej została brązową medalistką mistrzostw świata w kategorii solistek.

Artjoms Rudnevs (ur. 1988) [Łotwa] – były piłkarz. Grał na pozycji napastnika. Doskonale znany polskim kibicom, gdyż jeden z najlepszych okresów w karierze przeżywał w Lechu Poznań. W stolicy Wielkopolski grał w latach 2010-2012. Wystąpił w 73 meczach i zdobył 45 bramek. W sezonie 2011/12 został królem strzelców Ekstraklasy z dorobkiem 22 goli. Trafiał do siatki rywali w spotkaniach europejskich pucharów. Poza Lechem grał także m.in. w HSV Hamburg, Hannoverze i FC Koln. W reprezentacji Łotwy rozegrał 38 meczów i zdobył dwa gole. W 2017 roku zakończył karierę.

Sarah Webb (ur. 1977) [Wielka Brytania] – żeglarka sportowa. Startuje w klasie Yngling. Brała udział w dwóch igrzyskach olimpijskich (2004, 2008) i na obu zdobyła złote medale. W latach 2007-2008 zostawała mistrzynią świata. W 2008 roku zdobyła hattricka, bo oprócz złota IO i MŚ triumfowała także w mistrzostwach Europy.

Meinhard Nehmer (ur. 1941) [Niemcy] – były bobsleista. Początkowo uprawiał rzut oszczepem, a bobsleistą został dopiero po 30. roku życia. Jako reprezentant NRD trzy razy został złotym medalistą olimpijskim i raz brązowym. W 1976 roku wygrywał w czwórkach i dwójkach, cztery lata później wywalczył złoto w czwórkach i brąz w dwójkach. Jest czterokrotnym medalistą mistrzostw świata (bilans: 1-2-1).

Lara Ludwig (ur. 1986) [Niemcy] – siatkarka plażowa. Złota medalistka olimpijska w siatkówce plażowej (Rio de Janeiro 2016) w parze z Kirą Walkenhorst, ośmiokrotna medalistka mistrzostw Europy (bilans: 4-2-2).

Rocznica urodzin:
Henryk Rozmiarek (ur. 1949) [Polska] – piłkarz ręczny. Grał na pozycji bramkarza. Brązowy medalista olimpijski z 1976 roku. Jedyny piłkarz ręczny w historii Polski, który trzykrotnie występował na igrzyskach olimpijskich. Dwukrotnie zagrał na mistrzostwach świata: w 1974 roku zajął z drużyną 4. miejsce, w 1978 – 6. miejsce. Również dwukrotnie wystąpił na zawodach pucharu świata i obu startach (1974, 1979) zajął z reprezentacją 2. miejsce. Łącznie w I reprezentacji Polski zagrał w latach 1970–1980 w 177 spotkaniach, rzucając trzy bramki. W 1971 roku wywalczył mistrzostwo Polski jako zawodnik Grunwaldu Poznań. Po zakończeniu kariery został szkoleniowcem. Prowadził m.in. żeńską akademicką reprezentację Polski. Postanowieniem z dnia 9 lutego 2017 został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu oraz za osiągnięcia w pracy szkoleniowej i trenerskiej. Zmarł 10 marca 2021 roku w Poznaniu.